تجربۀ زیستۀ دختران از تأخیر در ازدواج و گونه‌شناسی استراتژی‌های مواجهه با آن

چکیده به دلایل مختلف، تأخیر در ازدواج (چه بر اساس عرف اجتماعی و چه بر اساس ادارک خود افراد) به تجربه زیسته بخشی از دختران و پسران تبدیل‌شده است اما با توجه به تفاوت‌های زیست‌شناختی و مختصات فرهنگی جامعۀ ایران، این امر ممکن است برای دختران شرایط متفاوتی را ایجاد کند. بر این اساس، هدف این مقاله، مطالعۀ تجربۀ زیستۀ دختران از تأخیر در ازدواج و استراتژی‌های مواجهه با آن با روش‌شناسی کیفی است که از تکنیک مصاحبۀ عمیق و نیمه ساختاریافته برای گردآوری داده‌ها و از روش تحلیل تماتیک برای تحلیل مصاحبه‌ها استفاده شد. بدین منظور، با 20 دختر بالای 30 سال شهر کرج مصاحبه و اشباع نظری حاصل شد. یافته‌های پژوهش در دو محور اصلی تجربه‌های زیسته و گونه‌شناسی استراتژی‌های مواجهه تشریح شده است. نتایج پژوهش حاکی از این است که دختران، در عرصۀ جدال سنت و مدرنیته قرار گرفته‌اند. از طرفی با پذیرش ارزش‌های مدرن، سن ازدواجشان افزایش‌یافته و از طرف دیگر، جامعۀ سنتی ایران، این تحولات فرهنگی و ارزشی را برنمی‌تابد و همین امر سبب بروز مشکلاتی برای دختران و تجربۀ فشارهای اجتماعی به سبب تأخیر ازدواجشان شده است.